Annemler bugün (15 Temmuz 2005) beni kucaklarına alabilmek için, Kadıköy Şifa Hastanesi'nin yolunu tuttular.. Heyecanlı bir bekleyiş vardı.. "Hadi artık" seslerini kıs kıs gülerek dinliyordum.. Bütün ailem beni sabırsızlıkla bekliyordu.. Sonunda ben de heyecanlandım Herkesin sesi tanıdıktı ama ben de onların görünüşlerini merak ediyordum, tıpkı onların benim kime benzediğimi merak ettikleri gibi.. Sonunda kafasında garip bi'şey olan birileri kapıdan bir yatakla içeri girdiler, annem yeşil bir elbise giydi.. Sonra getirdikleri yatağa yattı.. Bir yere indik ve ben daha ne olduğunu anlamadan Doktorum Egemen Hanım beni karanlıktan aydınlığa bir çırpıda çekiverdi.. Saat 12.21'di.. Boyum 51 cm'di ve 3670 gr.'dım. İyice heyecanlanmıştım.. Sonra bir camın arkasında hoplayıp, zıplayanları gördüm, babam da ordaydı, tanımıştım hemen.. Teyzem ve Duygu teyzem bol bol fotoğraf ve görüntülerimi çektiler.. Herkes beni görmek için oradaydı..
Annemin yanına çıkarıldım, yıkandıktan sonra.. Annem sıcacıktı, sarıldı bana, ben de ona.. Muhteşemmiş nefes almak, dokunmak, sarılmak.. Uykusuz gecelere merhaba..:)
Annemin yanına çıkarıldım, yıkandıktan sonra.. Annem sıcacıktı, sarıldı bana, ben de ona.. Muhteşemmiş nefes almak, dokunmak, sarılmak.. Uykusuz gecelere merhaba..:)
3 yorum:
Hosgeldin YigitYagiz,
Bakalim ilerde neler yapacaksin.
Sana mutlu, neseli, saglikli bir yasam diliyorum uzaklardan ;)
(Iki sene gecmis olsa da)...
Aa çok teşekkürler hoşgeldiniz b5:)
En yakın zamanda 2 senedir neler yaptıklarımı ekleyeceğim :)
Sanem, Parkeoloji derken senin bloga geldim:)
Çok güzel bir bebeksin. Yorum bırakmadan geçemedim.
Sağlıklı, mutlu, neşe dolu bir ömür diliyorum.
Yorum Gönder